patchworkowa poduszka (serce dla Owsiaka)

Dawno już odkryłam i podzieliłam się myślą, że najbardziej z całego rękodzieła, jakim się zajmuję lubię szyć patchworkowe poduszki.

Kiedy usłyszałam o akcji #SERCEDLAOWSIAKA od razu postanowiłam się przyłączyć, chwilę później wymyśliłam, że właśnie poduszkę uszyję :)

Wybrałam bawełniane tkaniny w jednym z moich ulubionych zestawów kolorystycznych: biel, czerwień i czerń.

Dawno temu widziałam gdzieś w sieci podobny rysunek, przerobiłam go sobie na aplikację.
Dodałam atłasowe wstążeczki, koronkę i koraliki.
Tło naokoło aplikacji przepikowałam tzw. lotem trzmiela, używając mojej ulubionej "wędrującej" stopki.
Poduszka ma zdejmowaną, łatwą do wyprania, zasuwaną na zamek poszewkę.

Poduszka wraz z kartką zapisaną kilkoma miłymi słowami do Jurka poleci do Fundacji WOŚP.
Gdyby komuś się spodobała, zapewne będzie mógł ją wylicytować podczas kolejnego finału ;)

walentynki

Zbliżają się walentynki, więc wpadam szybciutko z dwoma przygotowanymi przez siebie karteczkami.

Obie mają specjalne przeznaczenie i trafią do wyjątkowych osób.

Każda inna, ale łączy je motyw serca, papier z imitacją deski oraz guziczek.

Moje kolejne scrapkowe próbki, zabawa papierem sprawia mi coraz większą frajdę :)

Prace zgłaszam do wyzwania w szufladzie

notes na dobre myśli

Kolejna moja scrapkowa praca.
Tym razem przygotowałam okładkę notesu.

To taki specjalny notes "na dobre myśli, nie tylko na gorsze dni".

Kiedyś, dawno temu z wielką radością przeczytałam cykl książeczek o wdzięcznym tytule "Mały poradnik życia", był to spis rad, jakie ojciec spisał dla swojego, opuszczającego rodzinny dom syna. Pamiętam, że całość zrobiła na mnie ogromne wrażenie, z wielu tamtych rad i ja sama korzystam w swoim życiu.

Chciałam też zrobić coś podobnego - spisać różne pozytywne uwagi, będące drogowskazem życiowym dla mojej dorastającej Córeczki. Nie marzy mi się bynajmniej wydanie książkowe :D
Chciałam mieć coś, co będzie "żyło", pisanie zapewne zajmie mi kilka kolejnych lat! Zapełniłam dotąd niewiele stron, napisałam parę esejów, zbieram różne aforyzmy, cytaty z książek, piosenek, wierszy, wszystko, co może się przydać odnaleźć siebie i swoją drogę w tym pełnym pułapek świecie.

Żeby było ładnie, elegancko i wyjątkowo przygotowałam odświętną, bogato udekorowaną okładkę.
W czasie, gdy dojrzałam do podjęcia tego wyzwania, styczniowa aura - z perspektywy mojego okna - ograniczyła barwy krajobrazu do różnych odcieni brązów, czerni i szarości, przyprószonej śnieżną bielą, z drobnym akcentem czerwieni ostatnich jagódek irgi i ognika. Ten właśnie klimat postanowiłam oddać w swoim projekcie.

Na wewnętrznej stronie okładki nakleiłam napisy oznaczające (moim zdaniem) najważniejsze rzeczy w życiu, ozdobiłam też stronę tytułową, dodając do niej małą kieszonkę, w którą można będzie schować jakieś zapiski na przykład.

Bez dodatkowych objaśnień, zapraszam do obejrzenia zdjęć, mnóstwa zdjęć,które -myślę- oddają mroźny, zimowy, lekko zamglony klimat, o jaki mi chodziło...

Pracę - na której znalazł się obrazek z gilem w zimowej szacie - zgłaszam do wyzwania gościnnej projektantki w szufladzie

album

Na początku bardzo dziękuję wszystkim, którzy po tak długiej przerwie do mnie zajrzeli, bardzo nam miło z powodu tych wspaniałych komentarzy!

Ostatnio niewiele robótek wykonuję, po przeczytaniu poprzedniego postu wiecie już, że i tak mam pełne ręce roboty i deficyt czasu :) 

Nie znaczy to bynajmniej, że nie robię zupełnie nic. 

Czasem zrobię coś fajnego, mam też jeszcze trochę zaległych prac do pokazania. Gdy tylko będę w stanie postaram się nimi tutaj dzielić.

Dziś praca w technice, w której dopiero raczkuję.

Podziwiałam od dawna cuda wykonywane przez moje blogowe koleżanki i w końcu nie mogłam się oprzeć i sama musiałam spróbować.

Ten albumik wykonałam w prezencie z okazji chrztu dla małej Liliany.

Miałam mnóstwo frajdy przy robieniu go, niestety - zdjęcia nie oddają jego uroku.

Na każdej stronce zmieści się zdjęcie w formacie 9x13 cm. 

Na początku i na końcu zrobiłam specjalne kieszonki do schowania tagów, na których można umieścić dodatkowe informacje. 

Albumik bardzo się podobał (oczywiście rodzicom Lili, nie jej samej); dlatego chciałam i Wam pokazać wszystkie strony - stąd aż tyle zdjęć ;)

Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca tego wpisu :)

Pozdrawiam serdecznie!

świat jest pełen aniołów

To będzie taki osobisty post :)

Na początek chciałam się przywitać po długiej, bardzo długiej nieobecności.
Nie mogę obiecać, że wracam już na stałe, ale ponieważ mój świat nieco się stabilizuje, mam nadzieję, że będę częściej. No i przyznam się, tęsknię troszkę, za tym blogowo-robótkowym światem ...

Nie będę się rozpisywać na temat tego, co się u mnie działo. Nie na wszystko byłam gotowa. Lawiny nieprzewidzianych zdarzeń wywoływały całe feerie uczuć, czasem czułam się jak na karuzeli :D
Chciałam teraz tutaj serdecznie podziękować, wszystkim, którzy w tym czasie niełatwym, tuż obok byli! Za każde słowo, nie tylko otuchy, za wszystkie miłe gesty, za wiarę i przekonanie, że nie jest źle, a będzie dobrze i lepiej.

Mam niesamowite szczęście, że tyle cudownych aniołów było i jest blisko.

Dlatego właśnie, z anielskim postem dziś jestem.

Anioł, anioł stróż, niestandardowy wcale wzór, ale wypatrzony gdzieś w sieci urzekł mnie i zauroczył tak mocno, że zechciałam go mieć.
Haft krzyżykowy zrobiony specjalnie dla mojego małego aniołka, kiedy jeszcze - pełna obaw -  czekałam :)

Z danych technicznych niewiele: biała kanwa o dość drobnym splocie, kolorki kordonkowe jak zwykle u mnie dobierane samodzielnie. Opuściłam część konturów.

Haft oprawiłam w ramkę 20x30cm,białą, przecieraną.

Wisi sobie nad łóżeczkiem i - mam nadzieję - czuwa nad moim Maleństwem.

I jeszcze - nie mogłam się powstrzymać - przedstawiam moje własne aniołki.
Cel i sens mojego życia: dwie moje Córeczki najukochańsze.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i życzę spełnienia marzeń i samych sukcesów w Nowym Roku!

wianek...

Zakończenie oktawy Bożego Ciała to jeden z moich ulubionych dni w roku.

A to za sprawą wianków, jakie rokrocznie przygotowuję :)

O tradycji wicia wianków pisałam już tutaj. 

Mój tegoroczny, nie całkiem tradycyjny, za to w całości wyłącznie z tego, co znalazłam w swoim ogrodzie! 

Szkoda, że nie da się pokazać na blogu jego zapachu...uwielbiam! musicie uwierzyć mi na słowo, zapach jest oszałamiający! 

Znalazły się w nim między innymi: różne gatunki mięty, melisa, szałwia, lawenda, jaśmin, róże, hortensje, tawuły i liście dębu.

Mój zachwyt wzbudziły zwłaszcza kłosy zboża, które wyrosły u mnie ni stąd ni zowąd, jak przypuszczam za sprawą końskiego nawozu, jakim zasilałam swoje krzewy jesienią :D

Moja Córcia zachwycona, bo jakaś pani  po mszy zwróciła uwagę i bardzo pochwaliła nasz wianuszek. 

W tym roku zrobiłam tylko jeden wianek, ale zdradzę Wam, że na specjalną okazję już w poniedziałek mam przygotować dwa, nieco większe.

Nasz wianek, poświęcony, zastąpił już ubiegłoroczny, na honorowym miejscu przed drzwiami naszego domku. Zgodnie z tradycją przez cały rok będzie nas teraz chronił i odpędzał wszelkie zło:)